Bij een cursus die ik volgde over rouw- en verliesverwerking bij kinderen, kregen de cursisten de volgende opdracht: kies uit deze stapel kaarten twee dieren uit: één die je associeert met jezelf (op wat voor manier dan ook), en één die je associeert met de overleden persoon die je in gedachten hebt. Ik koos een kaart van een kameleon en van een vogeltje.

De kameleon staat voor mezelf: ik neem in allerlei situaties een andere, passende ‘kleur’ aan. In de verschillende rollen die ieder mens heeft (als vrouw, partner, moeder, collega, etc.) gedraag je je weer een beetje anders. De overleden persoon die ik in gedachten nam was Claar: een lieve, spirituele (zweverig als een vogel) vrouw die in mijn ogen erg goed wist wie ze was en ook was wie ze wilde zijn. Vandaar dat ik voor haar een mooi vogeltje koos.

De opdracht was vervolgens om een Haiku, Elfje, verhaaltje of gedichtje over een ontmoeting tussen deze twee dieren te schrijven. Ik schreef dit Elfje:

 

Claar

Ik verkleur

Jij niet meer

Ben je nu vrij?

Gevlogen

 

Een erg mooie, en emotionele opdracht, die iedere cursist heel serieus uitvoerde. Bij het voorlezen van al de geschreven stukjes vloeiden her en der tranen. Ik vond het heel leerzaam, omdat je zo ook goed voelt wat je van kinderen vraagt wanneer ze bij je komen voor rouwbegeleiding.